علقمه

بسم الله الرحمن الرحیم

ان الذین امنوا و الذین هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله یرجون رحمت الله و الله غفور رحیم.

وصیت‌نامه‌ی رضا عادلی

«و من یقاتل فی سبیل الله فیقتل او یغلب فسوف تؤتیه اجراً عظیماً» «سوره‌ی نساء، آیه‌ی 74»

هر كه در راه خدا جنگ كند، پس كشته شود و یا غلبه پیدا كند به زودی اجری عظیم را عطا كنیم.

«و لئن قتلتم فی سبیل الله اومتم لمغفره من الله و رحمه خیر مما یجمعون» «سوره‌ی آل عمران، آیه‌ی 156»

ای اهل ایمان اگر در راه خدا كشته شوید و یا بمیرید در آن جهان به رحمت خدا و آمرزش او نائل می‌شوید. و آن بهتر از هر چیزی است كه در حیات دنیا برای خود فراهم توان كرد.

به نام الله آرامش‌دهنده‌ی قلب‌ها، و صلوات بر پیغمبر اسلام محمد مصطفی (ص) رسول خدا و خاندانش و درود و سلام بر صاحب خون‌های پاك، منجی عالم بشریت، امام زمان ^{عجل الله تعالی فرجه الشریف} و نائب او، بت‌شكن زمان، رهبر شكست ناپذیر، بنیان‌گزار جمهوری اسلامی ایران خمینی كبیر و درود و سلام بر فقیه عالی‌قدر آیت‌الله منتظری.

اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ام محمداً رسول الله.

شهادت می‌دهم كه نیست خدایی به جز خدای یكتا و شهادت می‌دهم كه محمد (ص) فرستاده‌ی خدا است.

خدایا در آغاز وصیت‌نامه‌ام تو را شكر می‌كنم و از تو سپاس‌گزاری می‌نمایم كه به من توفیق دادی كه در جهاد با شیاطین داخلی (نفس عماره) و خارجی (كافران و منافقین) شركت كنم. پیروز و موفق  شوم.

حسین جان، اگر در كربلا كسی نبود كه به «هل من ناصر ینصرنی»  تو لبیك بگوید، اینك ملت ایران به فرزند تو، امام امت، لبیك می‌گویند و این نداها كه از خون سرخ تو سرچشمه می‌گیرد و پس از گذشت قرن‌ها به ما می‌رسد، لبیك‌گویان آمدیم كه همانند اكبر و اصغرت فدای اسلام گردیم.

ای معبود من، عشق تو در دل من هست ولی چه كنم! كه در پیشگاهت رو سیاهم؟ این كوله‌بار پر از گناهانم را چه كنم؟ آیا در روز قیامت جوابی دارم بدهم؟ من در راه دین تو جهاد می‌كنم و از تو می‌خواهم ای معشوق من كه گناهانم را ببخشی و در امتحانی كه از من می‌گیری، سربلند و پیروزم گردانی و افتخار شهادت را نصیبم گردانی.

ای مردم امام را تنها نگذارید، رهنمودهایش را خوب عمل كنید. همین امام بود كه ما را از خواب غفلت بیدار كرد و نگذاشت كه در باتلاق بی سر و ته غرق شویم، مردم پشتیبان روحانیت باشید كه با این كارتان مشت محكم بر دهان تمام منافقان زده‌اید. ای مردم، از شما می‌خواهم كه وقتی به كربلا رسیدید به جای من ضریح مطهر امام حسین (ع) را ببوسید و برایم دعا كنید كه خدا از گناهانم بگذرد. از شما طلب عفو می‌كنم. حلالم كنید.

درود بر شما خانواده‌های شهدا. شماهایی كه با جان و مال و فرزندان‌تان از اسلام محافظت كردید و این انقلاب را با خون فرزندان‌تان به ثمر رساندید. شماها در پیشگاه خداوند اجری عظیم دارید. از شما خانواده‌های شهدا طلب دعا جهت آمرزشم دارم.

ای مادر من چگونه می‌توانم از زحماتت تشكر كنم. چه شب‌ها كه نخوابیدی و چه روزها كه زحمت كشیده‌ای تا مرا بزرگ نمایی. آری، 17 سال برایم شب و روز زحمت كشیدی. می‌دانم كه مادر، فرزند خود را خیلی دوست دارد ولی باید توجه داشته باشی كه اسلام عزیز و قرآن شریف از فرزند و مال و جان خیلی ارزشش بیش‌تر است. پس مادر جان اگر من شهید شدم، هیچ ناراحت  نباش چرا كه خون من و دیگر شهدا بی جهت به زمین نریخته است. هدف من و دیگران اسلام بوده و برای اسلام و قرآن شهید شدیم.

ای مادر اگر در این مدت از دست من بی حرمتی یا ناراحتی دیده‌اید به بزرگی خودتان مرا ببخشید و حلالم كنید. و تو ای خواهر «زینب‌گونه» حجابت را حفظ كن و هم چون زینب پیام‌رسان خون شهیدان باش. مرا ببخش و حلالم كن و شما ای برادرانم نگذارید اسلحه‌ی من بر زمین بماند. از شما می‌خواهم اسلام را یاری كنید و پیرو ولی فقیه باشید.

سلام مرا هم به امام خمینی برسانید.

حدود 60 روز (2 ماه) روزه دارم، برایم بگیرید و دو ماه نماز هم برایم بخوانید و دیگر عكس امام را در هنگام تشییع جنازه‌ام روی جنازه‌ام بگذارید.

در پایان باز هم طلب حلالیت می‌كنم، حلالم نمایید.

جنازه‌ام را در گلزار شهدای دهنو دفن كنید و با همان لباس‌های سوراخ سوراخ شده‌ام دفن كنید.

والسلام علیكم و رحمه الله و بركاته

تاریخ 20 / 10 / 62

وصیت‌نامه‌ی برادر كوچك شما

رضا عادلی

 يادش گرامي و پر رهرو باد