علقمه

قايقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به دريای دل اربابم
قايق از خشم پر است
و دل از نفرت تكفیريها
شيعه در نيمه شعبان خوش بود
كه به خود جرأت رفتن داديد
ديده بوديد از اين پيش سزای جنگ را
قصه فهميده، باز تكرار كنم؟
نه دگر اين بار دعوا به سر سربند نيست
همه سربندها،نام يا فاطمه است
نشود تكرار باز عاشورا
خيمه ها اين بار جايش امن است
علم عباس هم
دست نيكوی گل سرسبد فاطمه است
رهبرم خامنه ايست
رهبرم سيد و اولاد علی است
رهبرم اخم كند
به علی مادرتان داغ شما ميبيند
حاج همت رفته،كاظمی ديگر نيست
پدر موشك ايران هم رفت
ليك از عالم غيب
باز با ما هستند
حاج قاسم هم هست
كه سليمانی كرد، همه دنيا را
همه ما هستيم
كور خوانديد اگر، باز هم فكر كنيد
كه علی تنها است
نامه های بيعت مسلم همه ايرانيست
همه با خون خود امضا كرديم
خاك پای نوكر اربابيم
باز دنيا انگار، تشنه خون شده است
هوس رويش لاله كرده
دور تا دور ضريح عباس
خون شيعه ز گرفتاری تن خسته شده
وقت آن است كه آزاد شود از رگها
رهبرم اخم نكن ای به فدای جدت
بخدا إذن دهی
*شيعه با خون خودش ميشورد*
همه ی لشگر کفر...