علقمه

به نام يگانه بي همتا

 مادر : آره آقاي نويسنده هر وقت اسم كنكور  مياد  گريه ام ميگيره  

نويسنده : چرا ؟ مادر جان

مادر : بذار  ماجراي محمد رضا را برات تعريف كنم

نويسنده : بفرما مادرجان

موضوع : كنكور دادن محمد رضا  پس از انقلاب و قبل از شروع جنگ تحميلي...

تق تق تق!!

مادر: كي اين وقت شب در ميزنه ؟؟

همسايه : خواهر جان  شوهرم از سر غروب رفته صحرا ،‌خيلي دل نگرونم ، ميترسم بلايي سرش اومده باشه ....

مادر : دل نگرون نباش خدا بزرگه ، بر ميگرده ان شاء ا...

همسايه : ميشه به ممددون بگي بره صحرا  دنبال  مشتي

مادر : إ  إ‌‌وا  خواهر مگه نميدوني ممدم فردا كنكور داره !!!

همسايه : ببخشيد  خواهر  ،،‌خدا حافظ!!

«چند لحظه پس از اينكه همسايه رفت خونشون »

تلق ،‌تولوق !!

مادر : ننه ممد چه خبرته ؟‌

_‌محمد رضا وقتي ميخواست از پنجره بپره  سر و صداي زيادي درست كرد ،  حما ميدونيد كه خونه هاي قديمي پر از خرت و پرت بوده -

محمد رضا : هيچي ننه!

مادر : كجا داري ميري ؟‌

محمد رضا : الان بر ميگردم !

-ساعت نزديكاي صبح  بود هنوز محمد رضا  به خونه بر نگشته بود -

مادر : خدايا اين بچه كجا رفته ؟‌پس كي برميگرده ؟‌ خدايا خودتت محافظش باش ... خدايا....

تق تق !!

مادر : كي اين وقت صبحي؟

محمد رضا : ننه زود باش در را  باز كن منم !! ديرم شده !

-آره تا اينجا درست فهميديد محمد شب كنكورش را رفته بود صحرا كمك همسايه -

-حتما ميپرسيد  از كجا فهميده همسايشون رفته صحرا !  خوب جواب معلومه ، تو خونه هاي قديمي صدا ميپيچيده ، محمد هم از بگو و مگو هاي مادر و همسايه متوجه ميشه كه مشتي (شوهر همسايه)

خيلي كار داره و دست تنهاست......-

مادر : ننه محمد چرا صبحانه نخوردي ؟؟

محمد رضا : ننه ديرم شده ،‌همين يه تيكه نون  و پنير كفايت منا ميكنه !!!

محمد رضا نريماني شهيد والامقامي است  كه شب كنكورش را براي كمك به همنوعش بيداري كشيد و  با اين حال در رشته پزشكي قبول ميشود ،‌ولي  با زهم دوست دارد   اين بار با خون خود  حمايسه اي ديگر بيافريند......