علقمه

خداحافظ آسایشگاه ثارالله...

خداحافظ جفاهای زمونه...

خداحافظ جماعت بی درد...

خداحافظ...

سهراب جانباز قطع نخاعی هم..........پر کشید..............

سهراب  در 16 سالگی در سال 60 قبل از عملیات حصر آبادان از ناحیه گردن قطع نخاع شد و تا اکنون حدود 34 سال است که او فقط می توانست از روی تخت سر خود را تکان دهد........

اکنون سهراب که فقط قدرت تکان دادن سر را داشت آنقدر قدرت پیدا کرد که با بال های شکسته تا ملکوت پر کشید به همراه لباس خاکی جبهه ها که با سلیقه اتو کشیده شده و با سربند یازهرا بر پیشانی که عطر آگین شده بود با عطر شهادت............

آخر امشب به آرزویش رسید و حضرت زهرا(س) و جمیع رزمندگان و حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و  سرور جانبازان آقا اباالفضل العباس به استقبالش آمده اند....

خوشا به حالت سهراب جان..............دستمان را در دنیا بگیر و در آن دنیا ما را شفاعت کن............

آخرین گفته ای که خودم از زبان آقا سهراب شنیدم که با گریه میگفت... به شرح زیر بود :

ما نرفتیم 8 سال جنگ کنیم و شهید بدهیم و جانباز ،که اکنون این وضع بد حجابی و معتادی و دیگر مسائل بد به وجود بیاید...به خدا من اصلا ناراحت نیستم که چرا بدنم این طور شد و 30 سال روی تخت افتادم .... ولی  این چیز ها را که می بینم بسیار ناراحت میشوم و قلبم به درد می آید...

آیا در آن دنیا جوابی برای این سخنان داریم...؟این را اول به خودم میگویم بعد به شما....

آقا سهراب فقط میتونیم بگیم شرمنده شما و دیگر شهداییم ....